Amerykańska dyscyplina sportowa łączy w sobie adrenalinę, sprawność fizyczną, a także świetną zabawę. Narciarstwo wodne – bo o nim mowa – to idealna rozrywka dla tych osób, które lubią aktywnie spędzać czas nad wodą.
Narciarstwo wodne powstało w Stanach Zjednoczonych blisko sto lat temu – w 1922 roku w stanie Minnesota. Za twórcę tej dyscypliny uznaje się Ralpha Samuelsona, który stworzył pierwsze narty wodne. Sport błyskawicznie zyskał popularność, a pierwsze związki narciarskie powstawały w latach 50. XX wieku. Do Polski narciarstwo wodne trafiło w 1950 roku. 10 lat później zaczęto rozgrywać Mistrzostwa Polski. Obecnie organizowane są zawody Mistrzostw Świata i Mistrzostw Europy w narciarstwie wodnym, a sama dyscyplina trafiła na listę sportów olimpijskich w latach 70. XX. Pierwsze zmagania na wodzie w trakcie Igrzysk Olimpijskich odbyły się w 1972 roku, jednak miały one tylko charakter pokazowy.
Jazda na nartach wodnych polega na utrzymaniu odpowiedniego balansu i pozycji ciała w trakcie ciągnięcia zawodnika przez motorówkę. Kierunki jazdy zmienia się ruchami całego ciała oraz pozycją nart.
W profesjonalnych zawodach dyscyplinę można uprawiać w trzech głównych kategoriach – slalom, skoki na odległość oraz jazda figurowa. Pierwsza z konkurencji polega na jak najszybszym pokonaniu toru z przeszkodami przy jak najkrótszej lince holowniczej. Średnia prędkość osiągana podczas przejazdu to około 60 km/h. Długość trasy wynosi około 300 metrów, a na jej terenie zamontowane są specjalne boje.
Skoki na odległość to konkurencja, w której zawodnik najeżdża na specjalnie przygotowaną rampę do wyskoku i oddaje skok. Wygrana jest mierzona na podstawie osiąganych kątów.
Ostatnia z konkurencji wymaga od narciarza precyzyjnego wykonania ewolucji akrobatycznych, w trakcie dwóch przejazdów. Zwycięzcą zostaje zawodnik, który otrzyma najlepsze noty od sędziów.
Nie ma odgórnie przyjętego limitu wiekowego, od którego można rozpocząć naukę jazdy na nartach wodnych, ale przyjmuje się, że optymalny czas, to ukończenie 12. roku życia. Podstawą do wzięcia udziału w kursie narciarstwa wodnego jest umiejętność pływania.
Program standardowego kursu obejmuje zasady startu, ćwiczenie prawidłowej postawy w trakcie jazdy, naukę pływania w kilwaterze, poprawne pokonywanie fal, jazdę slalomem oraz zakończenie holowania w wodzie. Zarówno szkolenia, jak i samodzielna jazda, odbywają się na zamkniętych akwenach wodnych, jeziorach, rzekach lub morskich zatokach. Fale na wodzie są niebagatelnym utrudnieniem podczas uprawiania narciarstwa wodnego, dlatego warto rozpocząć trening od bardziej przyjaznych warunków. Kurs trwa zazwyczaj dwie godziny, a ceny wahają się od 350 do 500 złotych za godzinę.
Wyposażenie potrzebne do uprawiania narciarstwa wodnego jest dostosowane do potrzeb użytkownika. Wiele zależy od tego, czy jazda ma odbywać się na poziomie amatorskim, czy profesjonalnym. W zawodowym narciarstwie wodnym odróżnia się także standardowe narty od tych używanych w slalomie czy jeździe figurowej.
Osoby rozpoczynające swoją przygodę z nartami wodnymi powinny wybrać narty o długości około 170 cm i szerokości wahającej się między 15 a 20 cm. Podstawą dobrego sprzętu są profesjonalne wiązadła, które zapewnią stabilność w czasie jazdy oraz ochronią przed upadkiem bądź kontuzjami. Narty wodne dedykowane młodym zawodnikom mają z tyłu dodatkową płetwę przydatną podczas nauki utrzymania równowagi.
Do wyposażenia narciarskiego należy również zaliczyć piankę oraz kamizelkę ratunkową. Większość ze szkół motorowodnych prowadzących szkolenia udostępnia swoją sprzęt, jednak przy planowaniu samodzielnych przejazdów warto wyposażyć się we własne narty.
