BASE Jumping jest sportem ekstremalnym, który polega na wykonywaniu skoków spadochronowych z obiektów, takich jak urwiska, mosty czy wieżowce. Co zrobić, aby zostać BASE jumperem?
BASE jest akronimem od pierwszych liter, które opisują grupy obiektów, z których skaczą base jumperzy. Może być to:
• Building (budynek),
• Antenna (antena),
• Span (most, przęsło),
• Earth (ziemia i obiekty naturalne, takie jak urwiska).
Co jest cechą charakterystyczną BASE Jumpingu? Skoki odbywają się tutaj z wykorzystaniem zaledwie jednego spadochronu. W znaczącej części przypadków wysokość danego obiektu jest na tyle niska, że nie ma nawet możliwości, aby skorzystać z dwóch spadochronów. Stosowany tu spadochron różni się konstrukcją od tych używanych w klasycznych sportach spadochronowych. Stanowi on połączenie spadochronu zapasowego, czaszy celnościowej oraz kilku elementów charakterystycznych dla tej dyscypliny. Każdy BASE jumper powinien pamiętać o odpowiednim ułożeniu spadochronu. Związane jest to z tym że musi się on otworzyć w sposób niezawodny we właściwym czasie. Niezbędne jest tutaj również jego otwarcie we wskazanym kierunku. W BASE Jumpingu skoki wykonywane są z pominięciem wiatru relatywnego, na którym skoczek mógłby się oprzeć w celu skorygowania ewentualnych błędów. Kluczem do idealnego skoku jest odpowiednie wybicie oraz bezwładność ciała.
Jak już zostało wspomniane, skoki BASE są wykonywane najczęściej na bardzo wymagającym terenie. Wynika to z tego, że obiekty, takie jak mosty, urwiska czy wieżowce nie mają odpowiednio przygotowanego miejsca gwarantującego w pełni bezpieczne lądowanie. By było ono możliwe, dysponować należy umiejętnościami latania na czaszy oraz lądowania celnościowego. Przed rozpoczęciem swojej przygody z BASE Jumpingiem należy zdawać sobie sprawę z tego, że w znaczącej części przypadków jest to atrakcja nielegalna, co wiąże się z brakiem możliwości ubezpieczenia oraz przychylności ze strony służb mundurowych. Co więcej, brak jest konkretnego systemu szkolenia BASE Jumpingu, który wyznaczałby standardy bezpieczeństwa. Zamiast instruktorów, do czynienia mamy tutaj z doświadczonymi skoczkami.
Chcąc uprawiać ten sport ekstremalny, należy mieć wiedzę na temat spadochroniarstwa oraz aerodynamiki. Oprócz tego konieczne jest wykonanie co najmniej 300 skoków spadochronowych. Najlepiej wykonać szkolenie AFF (Accelerated Free Fall). Jest to metoda szkolenia spadochronowego, która ma na celu przygotować ucznia do samodzielnego wykonywania skoków w krótkim czasie. Szkolenie składa się z części teoretycznej i praktycznej.
W trakcie pierwszej z nich przekazywana jest wiedza na temat działania sprzętu i postępowania w sytuacjach awaryjnych. Po każdym ze skoków skoczek otrzymuje informację zwrotną na temat popełnionych przez siebie błędów, które są następnie omawiane na podstawie materiału wideo nagranego przez instruktora.
Jeżeli chodzi o część teoretyczną, w jej skład wchodzą ćwiczenia na uprzęży, w których czasie uczeń uczy się wyczepiania spadochronu głównego oraz otwierania zapasowego. Skoki wykonywane są z wysokości około 3000-4000 metrów. Używany sprzęt wyposażony jest w ADD (automatyczne urządzenie aktywujące spadochron) i RSL (system otwierający spadochron zapasowy tuż po wycięciu spadochronu głównego). Dodatkowo uczeń oraz instruktor otrzymują radiotelefon, przez który skoczek otrzymuje wskazówki, które mają ułatwić mu bezpieczne lądowanie we wskazanym miejscu. W czasie skoków należy zaliczyć 7 różnych poziomów. Podczas kilku pierwszych uczniowi towarzyszy dwóch instruktorów, później – jeden. W celu ukończenia kursu skoczek jest zobowiązany do opanowania umiejętności otwierania spadochronu, utrzymywania odpowiedniej sylwetki, wykonywania obrotów oraz lądowania.
