Sztuka latania ze spadochronem stworzyła wiele niepowtarzalnych i niezwykle widowiskowych dyscyplin. Oto najbardziej spektakularne z nich!
Dyscyplina nazywana popularnie „kanapami” należy do grupy konkurencji zespołowych. Akrobacje wykonywane w powietrzu umożliwiają zawodnikom z otwartymi spadochronami łączenie się i tworzenie spektakularnych formacji.
Standardowo jeden zawodnik z grupy tworzy bazę i to od niego rozpoczyna się każda akrobacja. Spadochroniarz ten jest odpowiedzialny za utrzymywanie kierunku lotu a wokół niego powstają widowiskowe formacje. Każdy ze spadochroniarzy musi panować nad swoją czaszą i ustawić ją według konkretnego układu.
Do wykonywania Canopy Relative Work używa się najczęściej spadochronów szybujących siedmiokomorowych, które mają bardzo dobre właściwości lotne. Aktualny rekord świata w układzie zespołowym został ustanowiony w 2007 roku, gdy akrobację wykonywało wspólnie 100 skoczków.
Konkurencja ta łączy w sobie elementy klasycznego surfingu oraz spadochroniarstwa. Deska, z której korzystają zawodnicy, kształtem jest zbliżona do deski snowboardowej. Akrobacje wykonuje się z wysokości około 5000 metrów.
Ewolucje z deską mają charakter freestylowy, co oznacza, że zawodnik ma pełną dowolność w realizowaniu konkretnych akrobacji i figur. Dyscyplina wymaga dużego doświadczenia w powietrzu, jak również wyjątkowych predyspozycji fizycznych, dlatego jest uprawiana wyłącznie przez najbardziej wykwalifikowanych zawodników na świecie.
Jedna z najmłodszych konkurencji sportowych w spadochroniarstwie. Widowiskowość tej konkurencji opiera się na momencie lądowania zawodnika. Swoop polega na wykonaniu długiego poziomego lądowania, podczas którego zawodnik ma za zadanie przelecieć przez wyznaczoną bramkę i możliwie jak najdłużej utrzymać się w powietrzu.
Jury ocenia nie tylko czas lądowania, ale także jego prędkość i celność. Z tego względu Swoop dzieli się na trzy najważniejsze konkurencje, w których wygrywa zawodnik o najszybszym lądowaniu, najbardziej precyzyjnym lub najdłuższym.
Ten rodzaj skoku ze spadochronem należy do jednych z najbardziej niebezpiecznych na świecie. Z tego względu w wielu krajach jest on zabroniony. B.A.S.E. jumping polega na skakaniu z różnych obiektów. Nazwa odnosi się do angielskich słów budynek, antena, most oraz ziemia.
Podczas wykonywania skoku używa się innej formy spadochronu, który otwiera się szybciej niż standardowe wyposażenie. Zagrożenie niesie ze sobą nie tylko wadliwy sprzęt, ale także możliwość zderzenia się z pobliskim budynkiem czy miejscem, z którego wykonywany jest skok.
Jedna ze spadochronowych konkurencji, która uruchamia aspekt współzawodnictwa. Próba wylądowania w ściśle wyznaczonym miejscu to jedna z najstarszych dyscyplin, która wywodzi się z aktywności wojsk powietrzno-desantowych. Żołnierze musieli nauczyć się lądowania w dokładnie oznaczonych punktach. Podobne zadanie mają zawodnicy tej dyscypliny.
Lądowanie rozpoczyna się na wysokości około tysiąca metrów, z opóźnionym otwarciem spadochronu. Skoki wykonywane są na gąbkowy materac, który ma dbać o bezpieczeństwo zawodników. Celność ocenia się do 16 centymetrów od celu.
Zadaniem spadochroniarza jest wylądowanie w centrum materaca, którego środkowy okrąg ma średnicę około 3 centymetrów. Każdy centymetr od celu jest oznaczany punktami karnymi. Podczas zawodów każdy uczestnik wykonuje 10 skoków. Wygrywa zawodnik o najmniejszej liczbie karnych punktów.
Styl dowolny opiera się na swobodnym spadaniu zawodnika, który przez niecałą minutę ma czas na wykonanie największej liczby figur. Oceniana jest nie tylko ilość, ale i technika wykonania. Ruchy zawodnika przypominają taniec baletowy w powietrzu, a same ewolucje nagrywane są przez specjalnych kamerzystów towarzyszących spadochroniarzowi podczas skoku.
